Placebo (grupo musical)
Placebo | |
---|---|
Placebo en directo | |
Orixe | Londres, Inglaterra |
Período | 1994 - presente |
Xénero(s) | rock alternativo, post-punk revival |
Selo(s) discográfico(s) | Elevator Music |
Membros | Brian Molko Stefan Olsdal Steve Forrest |
Antigos membros | Robert Schultzberg Steve Hewitt |
Na rede | |
placeboworld.co.uk | |
Placebo (do latín placeo "agradar", 1ª pers. futuro) é unha banda inglesa de rock alternativo formada en 1994 por Brian Molko (guitarra e voz), Stefan Olsdal (baixo) e Robert Schultzberg (batería). Este último deixoulle o seu posto a Steve Hewitt en 1998, que á súa vez foi substituído por Steve Forrest a mediados do ano 2008.
Biografía
[editar | editar a fonte]A banda inglesa Placebo foi formada polos amigos da infancia Brian Molko e Stefan Olsdal. A pesar do primeiro ser estadounidense e o segundo escocés, coñecéranse nun colexio en Luxemburgo, e despois dalgún tempo sen verse, volveron a atoparse en Londres en 1994. Nese mesmo ano deciden formar a banda, que se chamou inicialmente Ashtray Heart (Brian cantaba e tocaba a guitarra e Stefan o baixo). Para a batería recrutaron a Robert Schultzberg, que estaba en Inglaterra para aprender máis sobre percusión e xa coñecía a Stefan, co cal tocara nunha banda de garaxe en Escocia. Despois diso, deciden trocar o nome e chamarse Placebo, e ao final de 1995 lanzan un sinxelo chamado Bruise Pristine, polo selo independente Fierce Panda Records.
Placebo
[editar | editar a fonte]A banda comeza a chamar a atención de moita xente, lanzando algúns sinxelos máis (entre eles, "Nancy Boy", que chegou a estar no cuarto lugar do Top Five inglés) antes de lanzar o seu primeiro disco, auto-titulado, en 1996. Ese disco foi producido por Brad Wood e saíu polo selo Caroline Records. O son da banda logo se destacou por ser algo entre o punk e o pop, pero cunha certa identidade, diferenciándose de bandas como Green Day e Offspring. O son ten un forte acento alternativo, con melodías máis serias e intelixentes que as das dúas bandas citadas. Destacan cancións como "Teenage Angst", co seu refrán ultra-depresivo ("since I was born, I start to decay, now nothing ever ever goes my way"), "Bionic", que ten un riff de guitarra belísimo e unha melodía moi linda, e a apegadiza "36 degrees".
A banda pasa o resto de 1996 e gran parte de 1997 na estrada, tocando con nomes como Sex Pistols e Weezer, e ao poucos van chamando tamén a atención de varios artistas, entre eles, Michael Stipe (R.E.M.), Bono (U2) e David Bowie. Participan, inclusive, na festa do 50 aniversario de Bowie, e tocan tamén na xira Popmart de U2. En Inglaterra, o álbum gaña o disco de ouro e a banda é cada vez máis coñecida, non só polo seu son, senón tamén pola estraña imaxe do vocalista e guitarrista Brian Molko. Aínda en 1997, a banda participa na película "Velvet Goldmine", que foi producida por Michael Stipe (R.E.M.) e protagonizada por Ewan McGregor.
Without You I'm Nothing
[editar | editar a fonte]En 1998, xa pola Virgin, lanzan un segundo álbum, chamado "Without You I'm Nothing", que foi producido por Steve Osborne. A banda xa non tiña a Robert Schultzberg, que deixara o seu lugar a Steve Hewitt. Este é un disco un pouco diferente do primeiro: amosa unha banda máis madura, con músicas máis introspectivas e climáticas, con moitas baladas e un certo toque gótico. As letras de Brian son tamén máis tristes, o que se reflicte nas súas emotivas interpretacións.
Black Market Music
[editar | editar a fonte]O terceiro álbum, Black Market Music confirma a sonoridade do disco anterior, con toques máis introspectivos e intimistas e a mesma atmosfera gótica que se facía presente en Without You I'm Nothing. O disco non foi moi ben recibido pola crítica, principalmente en Inglaterra; a crítica americana amosou opinións divididas, con algúns considerando Black Market Music o mellor traballo de Placebo ata o momento. O grupo seguiu ao longo de 2000 e 2001 facendo concertos en todo o mundo e participando de diversos festivais.
Sleeping with Ghosts
[editar | editar a fonte]2003 marca o lanzamento dun novo disco, Sleeping With Ghosts. Producido por Jim Abbiss, o cuarto álbum de Placebo segue máis ou menos a liña do lanzamento anterior, desta vez cunha mellor receptividade por parte dos seareiros e da crítica.
Na metade do 2004 é lanzado o DVD Soulmates Never Die - Live in Paris 2003, que recolle a banda tocando en París, coa participación especial de Frank Black. En decembro é lanzado o recompilatorio Once More with Feeling: Singles 1996-2004 (que trae dúas cancións inéditas), á parte dun DVD chamado Placebo - Once More with Feeling - Videos 1996-2004, cos seus videoclips máis coñecidos.
Meds
[editar | editar a fonte]En setembro de 2005 Placebo rematou a gravación do seu último álbum, Meds, o cal foi lanzado o 13 de marzo do 2006. O seu produtor foi Dimitri Tokovoi, amigo do grupo que xa lles producira no pasado un par de versións, "The Ballad of Melody Nelson" e "Running Up That Hill". O disco conta ademais coa participación de dous músicos en dous temas, VV do grupo The Kills e Michael Stipe de R.E.M. Segundo Molko, o disco é un regreso ás raíces de Placebo, cun son máis próximo ao do seu primeiro disco.
Meds foi filtrado a Internet o 17 de xaneiro do 2006, case dous meses antes do seu lanzamento oficial. A compañía discográfica pensou que este feito causaría unha considerable perda de beneficiós unha vez o álbum estivese no mercado, pero en moitos países o disco estreouse relativamente ben, acadando o número 4 en Australia e o 7 no Reino Unido.
No ano 2006 Placebo cambiou de selo nos Estados Unidos pasándose a Astralwerks e reeditou varias revisións dos seus primeiros traballos. No mes de outubro o seu álbum de estrea, Placebo, foi remasterizado dixitalmente e relanzado co subtítulo "10th Anniversary Collectors Edition"; a caixa incluía tamén un DVD con vídeos musicais, concertos e aparicións en televisión. Tres temas adicionais, "UNEEDMEMORETHANINEEDU", "Lazarus" e "Running Up that Hill" foron engadidas á versión estadounidense de Meds, mentres que "In the Cold Light of Morning" foi eliminado.
Discografía
[editar | editar a fonte]Álbums de estudio
[editar | editar a fonte]Álbum | Ano | Selo |
---|---|---|
Placebo | 1996 | Elevator Music |
Without You I'm Nothing | 1998 | Elevator Music |
Black Market Music | 2000 | Elevator Music |
Sleeping with Ghosts | 2003 | Elevator Music |
Meds | 2006 | Virgin Records |
Battle for the Sun | 2009 | PIAS |
Loud Like Love | 2013 | Universal Records |
Never Let Me Go | 2022 | Elevatory Lady, Rise |
EPs
[editar | editar a fonte]Álbum | Ano | Selo |
---|---|---|
Live at La Cigale | 2006 | iTunes, 7Digital |
Extended Play '07 | 2007 | Virgin Records |
Exclusive Session | 2007 | Virgin Records |
iTunes Live: London Festival '09 | 2009 | Dreambrother Ltd |
Live at Angkor Wat | 2011 | iTunes |
B3 | 2012 | Vertigo Records |
Life's What You Make It | 2016 | Elevator Lady Ltd |
Recompilatorios
[editar | editar a fonte]- Covers - 2003 (Virgin Records)
- Once More with Feeling - 2004 (Elevator Music)
- B-Sides: 1996-2006 - 2011 (Virgin Records)